Sangi سهيل سانگي

سهيل سانگي سنڌي ڪالم ۽ آرٽيڪل About Current political, economic media and social development issues

Saturday, December 07, 2019

هر سياسي معاملو عدالتن ۾ آڻڻ ضروري آهي؟


هر سياسي معاملو عدالتن ۾ آڻڻ ضروري آهي؟


هڪ دفعو وري عدليه ڏي رجوع ڪيو ويو آهي، هن ڀيري اليڪشن ڪميشن جي ميمبرن ۽ چيئرمين جي مقرري جو معاملو آندو ويو آهي، گڏيل اپوزيشن گهري ٿي ته موجوده چيف اليڪشن ڪمشنر جي مدي ۾ واڌ آندي وڃي ۽ مقرريون وقت سر ڪري هن اداري کي غير فعال ٿيڻ کان بچايو وڃي. گڏيل مخالف ڌر ۾ پيپلزپارٽي، نواز ليگ، اي اين پي، جميعت علماءِ اسلام (ف) شامل آهن. آئين موجب چيف اليڪشن ڪمشنر کان علاوه چار ٻيا ميمبر هوندا آهن. موجوده چيف اليڪشن ڪمشنر سردار محمد رضا 5 ڊسمبر تي رٽائر ٿي ويو، اسلام آباد هاءِ ڪورٽ نواز ليگ جي درخواست تي رٽائرڊ ٿيندڙ چيف اليڪشن ڪمشنر کي عهدو جاري رکڻ لاءِ نه چيو، جيئن آرمي چيف کي ڇهن مهينن لاءِ عهدي ۾ واڌ ڏني هئي پر هن معاملي ۾ پارليامينٽ جي پارٽين کي 10 ڏينهن اندر معاملو حل ڪرڻ جي هدايت ڪئي. چيف اليڪشن ڪمشنر ته رٽائر ٿي ويو پر سنڌ ۽ بلوچستان سان تعلق رکندڙ ميمبر به 26 جنوري تي رٽائر ٿي ويندا. حڪومت ۽ اپوزيشن جي وچ ۾ نه ڳالهائڻ ۽ ڇڪتاڻ سبب اپوزيشن کي ڊپ هو ته حڪومت ان معاملي کي گهڻو اينگهائي ويندي، بر وقت اليڪشن ڪميشن جا ميمبر مقرر نه ٿيڻ ڪري هي ادارو غير فعال ٿي ويندو. عجيب ڳالهه اها آهي ته اليڪشن ڪميشن ۾ مقررين لاءِ حڪومت ۽ اپوزيشن جي وچ ۾ اتفاق راءِ ضروري آهي، جيڪڏهن اتفاق راءِ نٿو ٿئي ته پوءِ ڇا ٿيڻ گهرجي ان معاملي ۾ آئين جو آرٽيڪل 213 خاموش آهي. هونئن بظاهر ان جي معنيٰ اها ٿي نڪري ته جمهوري ۽ سياسي ماحول ۾ حڪومت ۽ اپوزيشن کي هر حال ۾ اتفاق ڪرڻو آهي، ان کانسواءِ ٻيو ڪو رستو ڪونهي پر ان کي قانوني جهول قرار ڏيئي عدالت سان رجوع ڪرڻ جي گنجائش ڪڍي وئي آهي. ايئن سياسي ڌرين کي پاڻ ۾ مفاهمت ڪرڻ واري واٽ بند ڪئي وئي آهي. ان معاملي تي اسلام آباد هاءِ ڪورٽ جي چيف جسٽس، اليڪشن ڪميشن ۾ مقررين واري درخواست جي ٻڌڻي مهل به اشارو ڪيو ته پارليامينٽ جا معاملا اُتي ئي ڇو نٿا طئه ڪيو، عدالت ۾ ڇو ٿا کڻي اچو.
تجزيه نگار چون ٿا ته هن وقت تائين حڪومتي ڌر جو رويو هٺ وارو رهيو آهي، ان ڪري اها نه پارليامينٽ کي نه وري مخالف ڌر کي ليکي ۾ آڻي ٿي. اربع ڏينهن به اليڪشن ڪميشن ۾ مقررين بابت ڊاڪٽر شيرين مزاري جي سربراهي ۾ اجلاس ٿيو پر مختصر ڪارروائي بعد بنا فيصلي جي ملتوي ٿي ويو. چيو پيو وڃي ته حڪومت ۽ اپوزيشن هڪ ئي وقت نئين چيف اليڪشن ڪمشنر ۽ ٻن ميمبرن جي مقررين جو معاملو اڪلائڻ چاهين ٿيون. شيرين مزاري جو موقف آهي ته هفتي اندر سمورن معاملن تي اتفاق ٿي ويندو پر نواز ليگ جو مشاهد الله چوي ٿو ته معاملو ايترو تڪڙو ناهي، ڪجهه ڏيو ۽ ڪجهه وٺو سان طئه ٿيندو. نواز ليگي اڳواڻ ان کي اڃان وڌيڪ واضح ڪيو آهي ته حڪومت جيڪڏهن چيف اليڪشن ڪمشنر پنهنجي مرضي جو چاهي ته به ميمبر اپوزيشن جي مرضي جا رکيا وڃن. اپوزيشن جيئن ته معاملي کي عدالت ۾ کڻي وئي آهي، جنهن کي حڪومتي ڌر صحيح نٿي سمجهي پر اپوزيشن جو خيال آهي ته دٻاءُ بنا حڪومت سندن ڳالهه نه مڃيندي. اپوزيشن کي اهو به ڊپ آهي ته ڪٿي حڪومت پنجاب سان واسطو رکندڙ ميمبر کي قائم مقام چيف جسٽس بڻائي ڪميشن کي ايڊهاڪ بنيادن تي هلائڻ نه شروع ڪري.
موجوده صورتحال ۾ اليڪشن ڪميشن جو ادارو وڌيڪ اهميت اختيار ڪري ويو آهي، هڪ اهو ته تحريڪ انصاف خلاف فارين فنڊنگ جي درخواست ان وٽ ٻڌڻي هيٺ آهي، جنهن لاءِ اپوزيشن زور ڀريندي رهي ته چيف اليڪشن ڪمشنر سردار محمد رضا ئي فيصلو ڏئي، حڪومت کي وري به ڊپ هو ته ويندي ويندي سردار محمد رضا هن جي خلاف نه فيصلو ڏيئي وجهي، ان ڪري حڪومتي ڪوشش آهي ته ڪا “فرينڊلي” اليڪشن ڪميشن ٺهي يا فرينڊلي اليڪشن ڪمشنر اچي، ايئن معاملي کي اينگهائڻ يا هن اداري کي ڪجهه وقت لاءِ غير فعال رکڻ ڄڻ ان جي حق ۾ پيو بيهي.
اها ڳالهه به اهم آهي ته متحده اپوزيشن معاملي کي نين چونڊن ڏي وٺي وڃڻ گهري ٿي. گڏيل اپوزيشن جي گذريل اجلاس ۾ مسلم ليگ نواز جي جنرل سيڪريٽري احسن اقبال نين آزادانه، شفاف ۽ غير جانبدار چونڊن جو مطالبو ڪيو هو. مسلم ليگ جو موقف آهي ته نين چونڊن کانسواءِ ٻيو رستو ناهي. پيپلزپارٽي به نين چونڊن جي حق ۾ آهي. گڏيل مخالف ڌر واري انهي اجلاس ۾ پارٽي جي چيئرمين بلاول ڀٽو چيو ته جيئن ته سموريون ڌريون “سليڪٽيڊ وزيراعظم” جي خلاف متحد آهن، ان ڪري ايندڙ وقت ۾ به سليڪٽڊ وزيراعظم نه کپي، بلڪه چونڊ ذريعي وزيراعظم آندو وڃي. انهن ٻنهي سببن ڪري اپوزيشن فعال ۽ جانبدار ڪميشن گهري ٿي.
ٻئي پاسي شهباز شريف جي اربع ڏينهن تي لنڊن ۾ ڪيل پريس ڪانفرنس معاملي کي وڌيڪ منجهائي ڇڏيو آهي، جنهن ۾ هن اِن هائوس تبديلي جي ڳالهه ڪئي آهي. شهباز شريف چيو آهي ته قوم جي جلد وزيراعظم عمران خان کان جان ڇڏائي وڃي، ان جو قانوني ۽ آئيني طريقو اِن هائوس تبديلي وارو آهي. ياد رهي ته ٽي ڏينهن اڳ نيب جي وڪيل نعيم بخاري شهباز شريف جي ضمانت رد ڪرڻ لاءِ داخل ڪيل درخواستون واپس ورتيون آهن، جن کي سياسي ڌريون معنيٰ خيز سڏي رهيون آهن. هتي اهو ياد رکڻ ضروري آهي ته سيپٽمبر ۾ پيپلزپارٽي ٽن مهينن جي ڊيڊ لائن ڏئي اِن هائوس تبديلي لاءِ زور ڀريو هو، پر هاڻي اها اِن هائوس جي بدران نين چونڊن جو مطالبو ڪري رهي آهي.
قومي اسيمبلي جي اسپيڪر مولوي تميز الدين جي پٽيشن کان وٺي سپريم ڪورٽ جي آرمي چيف جي مقرري بابت سمورا معاملا سامهون آهن، ڇا هر سياسي معاملو عدالتن ۾ آڻڻ ضروري آهي؟ وفاقي حڪومت چيف آف آرمي اسٽاف جي مدي ۾ واڌ لاءِ قانوني گهرجون پوريون نه ڪيون، ان لاءِ سپريم ڪورٽ کي وچ ۾ اچڻو پيو ۽ عدالتي حڪم جاري ٿيو. نواز شريف جي علاج لاءِ پرڏيهه موڪلڻ لاءِ عدالت وچ ۾ آئي. مشرف کي پرڏيهه موڪلڻ جي اجازت به عدالتي حڪم ذريعي ممڪن ٿي سگهي. پاناما گيٽ جو معاملو به عدالتي حڪم سان اڪلايو ويو. حالانڪه هي سڀ جا سڀ سياسي ۽ انتظامي معاملا هئا، جن کي معمول مطابق انتظامي طور يا سياسي مشاورت سان واسطيدار فورمز تي حل ڪري پيو سگهجي. پنجاهه واري ڏهاڪي کان اسين سياسي معاملا سياسي فورمن ۾ حل ڪرڻ بدران عدليه ۾ آڻيندا رهيا آهيون پوءِ جيڪو نتيجو نڪتو سو به سامهون آهي، حالانڪه انهن سمورن واقعن دوران ملڪ جي چونڊيل پارليامينٽ به رهي آهي، سياسي پارٽيون به موجود رهيون. اها صورتحال ٻن ڳالهين کي وائکو ڪري ٿي. هڪ اهو ته فيصلو ڪرڻ لاءِ واسطيدار ادارن يا فورمن تي خاص قسم جي فيصلن لاءِ دٻاءُ آهي جنهن ڪري اهي معمول مطابق فيصلا نه ٿا ڪري سگهن، يا ڪي ٻيون ڌريون جن جو اهو ڪم به ڪونهي پنهنجي مرضي جا فيصلا چاهين ٿيون. ڪا به ڌر پنهنجي طور ذميواري کڻڻ لاءِ تيار نٿي ٿئي، ٻي ڳالهه اها ته لڳي ٿو ته هي نظام هلي نه پيو، شايد اسين سڀ پنهنجي نظام کي قانون ۽ آئين مطابق هلڻ نه پيا ڏيون، جنهن ۾ بار بار مداخلت ڪئي پئي وڃي.
Judiciary, PTI foreign funding, 

Labels: , ,

Friday, November 29, 2019

عدالتي فيصلي جا تڪڙا ۽ ڏور رس اثر ڪهڙا نڪرندا؟


عدالتي فيصلي جا تڪڙا ۽ ڏور رس اثر ڪهڙا نڪرندا؟


ٽن ڏينهن کان ملڪ جي فضا ۾ ڇانيل ڌنڌ ۽ غيريقيني صورتحال تڏهن ختم ٿي جڏهن ملڪ جي اعليٰ ترين عدالت موجوده آرمي چيف کي ڇهن مهينن لاءِ عهدي ۾ مشروط واڌ ڏني ۽ حڪومت کي هدايت ڪئي ته اها ڇهن مهينن اندر آرمي چيف جي مقرري ۽ ان جي عهدي سان لاڳاپيل ٻين شرطن بابت قانون سازي ڪندي. سپريم ڪورٽ هڪ غير معروف شخص جي درخواست تي عوام جي مفادن ۾ قرار ڏيندي اهو معاملو پنهنجي هٿ ۾ کنيو. هن سڄي ڪارروائي جي ان ڪري به اهميت آهي ته اها آرمي چيف جي ريٽائر ٿيڻ کان صرف ٽي ڏينهن اڳ سامهون آئي. هن کان اڳ ملڪ ۾ ٽي چار اهم واقعا ٿي چڪا هئا. مولانا فضل الرحمان اسلام آباد ۾ ڌرڻو ڏنو. جتي سندس ڪن ۾ ڪنهن ڪا ڳالهه وڌي ۽ هن رات وچ ۾ ٽپڙ ويڙهي ڌرڻي ختم ڪرڻ جو اعلان ڪيو. اڳوڻي وزيراعظم نواز شريف کي عدالت جي مداخلت بعد علاج لاءِ پرڏيهه موڪليو ويو. هفتو کن اڳ راولپندي جي خاص عدالت اڳوڻي چيف ريٽائرڊ جنرل مشرف خلاف سنگين غداري جي ڪيس جو فيصلو 27 نومبر تي ٻڌائڻ جو اعلان ڪيو. جڏهن ته وزيراعظم عمران خان جي حڪومت، ريٽائرڊ جنرل بچائڻ چاهي پئي. ان لاءِ عدالت کي فيصلي ڏيڻ کان روڪڻ لاءِ حڪومت ٻن هاءِ ڪورٽن ۾ درخواست داخل ڪئي. عدليه اندر به جسٽس فائز عيسيٰ خلاف ريفرنس هلندڙ آهي جنهن لاءِ چيو وڃي ٿو ته ڪجهه سگهاريون ڌريون سخت ۽ اڻ وڻندڙ فيصلا ڏيندڙ جسٽس فائز عيسيٰ کي فارغ ڪرڻ چاهين پيون. هي هڪ ئي وقت هلندڙ ڌارائون هيون، جن مان ڪي هڪ ٻئي سان ٽڪرائجي رهيون هيون ته ڪي وري گڏجي به رهيون هيون. مٿان وري وزيراعظم عمران خان چيف جسٽس کي مهڻو ڏنو ته طاقتور کي انصاف ملي ٿو پر غريب کي نٿو ملي اهو پس منظر موجود هو ته آرمي چيف جي عهدي ۾ واڌ وارو معاملو عدالت کنيو.
جڏهن معاملو کليو ته پتو پيو ته حڪومت ان اهم معاملي لاءِ گهربل قانوني پورائو نه ڪيو آهي. هٺ ۽ هوڏ تي بيٺل حڪومت قانوني باريڪ بينين کي ڏسڻ ۽ قانوني گهرجون پوريون ڪرڻ لاءِ سوچي به نه پئي. سندس خيال هو ته ادارا هن سان گڏ آهن تنهنڪري نه ڪير ڪجهه ڪري سگهندو ۽ نه ڪير پڇي يا ڪڇي سگهندو. چيف جسٽس آصف سعيد کوسه کانئس پڇي ورتو. عدالت جو پڇڻ ڇا هو، بس حڪومت جو اڳڙين سان ويڙهيل نوٽيفڪيشن وائکو ٿي ويو. صورتحال اها هئي جو حڪومت جي اعليٰ عهديدارن، مشيرن ۽ خود قانون کاتي سان لاڳاپيل ٽيم کي ڪٿي لڪڻ جي جاءِ نه پئي ملي.
حڪومت جيڪي قانوني ڪوتاهيون ڪيون سي پنهنجي جاءِ تي پر جهڙي نموني سان اهو ڪيس سامهون آيو، ان دوران عدالت ۾ ڏنل ريمارڪس توڙي هدايتون وڏي اهميت رکن ٿيون. عمران خان جي حڪومت اڳوڻي آرمي چيف کي بچائڻ جي ڪوشش ڪري رهي هئي ته سپريم ڪورٽ موجوده آرمي چيف کي طلبي ورتو ۽ سندس ايندڙ مدت لاءِ ملازمت وارو حڪم نامو معطل ڪري ڇڏيو. هاڻي ته جنرل مشرف خلاف سنگين غداري جو ڪيس هلائيندڙ خاص عدالت به اسلام آباد هاءِ ڪورٽ طرفان جاري ڪيل منع نامو مڃڻ کان انڪار ڪري ڇڏيو آهي.
عدالت جا ريمارڪس نه رڳو عدالتي رڪارڊ جو حصو آهن بلڪه هاڻي ته اهي تاريخ جو به حصو آهن “جنرل ڪڏهن به ريٽائر نه ٿيندا آهن ته پوءِ اهي پينشن ڇو ٿا وٺن؟”، “ٻيهر مقرري آهي ته ڪو ريٽائر جنرل به چيف ٿي سگهي ٿو.”، “جنرل باجوه جي نوٽيفڪيشن کي شٽل ڪاڪ وانگر هلايو ويو، ايئن ته ڪنهن اسسٽنٽ ڪمشنر جي مقرريءَ سان به نه ٿيندو آهي.” اهڙي ريت عدالت پهريون ڀيرو آرمي ايڪٽ کي بحث هيٺ آندو، جنهن کي بقول ڪيس هلائيندڙ جج جي، “عام ماڻهن کي هن ڪتاب کي پڙهڻ کان منع ٿيل آهي.”
پاڪستان ۾ چار جنرلن پنهنجي ملازمت جي مدي ۾ پاڻ واڌ ڪئي، ٻن جنرلن کي وقت جي حڪومتن واڌ ڏني. انهن ڇهن ئي موقعن تي ڪنهن اداري يا اتي ويٺل سمجهدارن اهو نه سوچيو ته اهو قدم ڪيترو قانوني آهي. هاڻي ته ٻن ريٽائرڊ جنرلز ڪياني ۽ راحيل شريف جي ريٽائرمينٽ توڙي کين ملندڙ سهولتن وارا ڪاغذ پٽ عدالتي ڪارروائي جو حصو آهن.
عدالت آڏو ٽي رستا هئا (1) حڪومت جو جاري ڪيل نئون نوٽيفڪيشن قبول ڪري ۽ ٻڌائي ته هلو قانوني نقص ۽ ڪوتاهيون دور ٿي ويون آهن. (2) عدالت نئين نوٽيفڪيشن کي رد ڪري ۽ جنرل باجوه ريٽائر ٿي وڃي، اهڙي صورت ۾ حڪومت وٽ وقت نه بچيو هو ته هو ڪو ان عهدي تي تڪڙ ۾ ڪنهن کي مقرر ڪري، ايئن حڪومت توڙي ادارو ٻئي ڏکيائي ۾ اچي وڃن ها (3) عدالت نئون نوٽيفڪيشن قبول ڪري ان سان گڏ قاعدا ۽ ضابطا ٺاهي يا وري انهن قاعدن ٺاهڻ يا ان ۾ ترميم آڻڻ جو حڪم ڏئي. ڏٺو وڃي ته عدالت وچيون رستو اختيار ڪيو آهي. آرمي چيف جي مقرري واري ڳالهه جزوي طور مڃي آهي، جيڪا ڇهن مهينن لاءِ آهي ۽ ان سان گڏ حڪومت کان لکرائي ورتو آهي ته ڇهن مهينن اندر واسطيدار قاعدن ۽ ضابطن ۾ پارليامينٽ جي ذريعي قانون سازي ڪندي. جيڪڏهن حڪومت ايئن نه ڪيو ته موجوده آرمي چيف ڇهن مهينن کان وڌيڪ عهدي تي رهي نه سگهندو.
عدالت جي هن فيصلي جا جيڪي تڪڙا رس ٿيندا سي پنهنجي جاءِ تي، پر ان جا ڪي ڏور رس اثر به ٿيندا. عدليا پنهنجو پاڻ کي هڪ اعليٰ اداري طور مڃائڻ جي ڪوشش ڪئي آهي، جنهن جي وڏي حد تائين ساراهه ڪئي ويندي ته ان سان گڏ عدالت اهو به ڄاڻايو آهي ته آرمي يا آرمي ايڪٽ جا معاملا به آئين جي تابع آهن ۽ ان ڪري انهن ۾ عداليه وڃي سگهي ٿي. هن فيصلي جا پوندڙ اثر ايترا ۽ اهڙا آهن جن کي فوري طور تي نه پرکي سگهجي ٿو ۽ نه بيان ڪري سگهجي ٿو.
موجوده فيصلي ۾ فوري طور تي اثر انداز ٿيندڙ نقطو ڇهن مهينن اندر قانون سازي سان آرمي چيف جي مقرري کي مشروط ڪرڻ آهي. هونئن پاڪستان ۾ پارليامينٽ هجي يا حڪومت ان ڪڏهن هن موضوع تي آزادانه طور نه ڪڏهن سوچيو آهي ۽ نه وري ايئن ڪرڻ جي همت ٿي آهي. بهرحال عدالت بال پارليامينٽ جي ڪورٽ ۾ وجهي ڇڏيو آهي.
هي فيصلو هر حوالي سان تاريخي ليکيو ويندو، جنهن جي ذريعي مختلف ادارن ۾ توازن پيدا ڪرڻ کي نه رڳو ضروري قرار ڏنو ويو آهي، بلڪه ان جي ڪوشش به ڪئي ويئي آهي يعني عدليا حڪومت ۽ اداري کان پڇي سگهي ٿي، اهي ٻئي ڪن قانونن تحت پابند آهن. ساڳئي وقت اهو ته قانونسازي پارليامينٽ ڪري سگهي ٿي.

Labels: , ,

Wednesday, June 20, 2018

وزيراعظم-چيف جسٽس ملاقات: نواز شريف پير ’پوئتي‘ ڪيا آهن يا ’پختا‘ ڪيا آهن؟ سهيل سانگي


سهيل سانگي
خميس 29 مارچ 2018ع

وزيراعظم شاهد خاقان عباسي جي سپريم ڪورٽ جي چيف جسٽس ثاقب نثار سان ملاقات، اڳ ئي گهاٽي ڌُنڌ ۾ آيل ملڪ جي سياسي آسمان کي وڌيڪ ڌنڌلو ڪري ڇڏيو آهي. مختلف ڳالهيون، اڳڪٿيون، تجزيا، انديشا ۽ امڪان ڏيکاريا پيا وڃن. وزيراعظم ۽ چيف جسٽس جي وچ ۾ ملاقات هونئن به غير معمولي ئي هوندي آهي، ڇاڪاڻ جو عام حالتن ۾ اهڙي ملاقات نه ٿيندي آهي. پاڪستان جي خاص حالتن ۾ جڏهن عدالت ساڳي پارٽي جي وزيراعظم کي نااهل قرار ڏيئي هٽايو ۽ پارٽيءَ جي سربراهيءَ وارو عهدو به ڇڏرائي ورتو. پارٽي جي هاڻي صرف قائد بڻيل نواز شريف تي اعلى عدالتن ۾ مختلف ڪيس هلندڙ آهن. انهن ڪيسن بابت قانوني ماهرن جي اها راءِ آهي ته احتساب عدالت کيس ۽ سندس ڪُٽنب جي ڀاتين کي سزا ئي ڏيندي. هوڏانهن اسٽيبلشمينٽ مختلف اپائن ذريعي سياسي طور توڙي چونڊيل ادارن ۾ حڪمران جماعت توڙي خود حڪومت کي گهڻو سوڙهو ڪري وڌو آهي. ائين ملڪ ۾ هڪ غير معمولي صورتحال پيدا ٿي وئي آهي.
ملاقات وزيراعظم جي فرمائش تي سپريم ڪورٽ ۾ ٿي آهي. جنهن جو نياپو اٽارني جنرل جي ذريعي ڏنو ويو هو. جيتوڻيڪ ان ملاقات کي سياسي معاملن سان ڳنڍيو پيو وڃي پر هڪ ڳالهه طئي آهي ته سڄي قصي ۾ ڪو عدالتي، ڪو قانوني معاملو موجود آهي. ٻي صورت ۾ اها ملاقات کُليل نموني سان ڏينهن ڏٺي جو عدالت ۾ نه ٿئي ها. ملاقات کان پوءِ ڪيترن ئي ڪلاڪن تائين ڪا به پڌرائي جاري نه ڪئي وئي، جنهن مان اهو پتو پئجي سگهي ته ان ملاقات ۾ ڇا ڳالهايو ويو؟ ڪهڙا معاملا ويچار هيٺ آيا؟ نتيجي ۾ ٽي وي چينلن ۽ اينڪرپرسنز جي لاءِ ميدان کُليل رهيو. نيٺ رات جو 11 وڳي ڌاري سپريم ڪورٽ مان ٻڌرائي جاري ٿي. پڌرائيءَ ۾ چيو ويو آهي ته، ملاقات وزيراعظم جي درخواست تي ٿي. ملاقات جي گذارش اٽارني جنرل ذريعي ڪئي وئي هئي. پڌرائيءَ ۾ وڌيڪ چيو ويو ته، وزيراعظم جي ملاقات چيف جسٽس جي چيمبر ۾ خوشگوار ماحول ۾ ٿي. ترجمان موجب، وزير اعظم، ملڪ ۾ عدالتي نظام جي بهتريءَ لاءِ مڪمل معاونت جي خاطري ڪرائي ۽ چيو ته حڪومت سستي ۽ تڪڙي انصاف لاءِ وسيلا فراهم ڪندي. 
ملاقات بابت قومي اسيمبليءَ ۾ اپوزيشن اڳواڻ سيد خورشيد احمد شاهه جو چوڻ آهي ته ملاقات لاءِ اهو مناسب وقت نه هو. هو اها نامناسبت اصل ۾ عدالتن ۾ نواز شريف خلاف هلندڙ ڪيسن ۽ ملڪ جي سياسي منظرنامي کي سڏي رهيو آهي. نواز ليگ جو گهڻو ۽ تکو ڳالهائيندڙ اڳواڻ سعد رفيق چوي ٿو ته ادارن جي وچ ۾ ڳالهيون ٿيڻ گهرجن ۽ اهو به ته، ملاقات کي غلط رنگ نه ڏنو وڃي.
تجزيه نگارن جي هڪ وڏي کيپ آهي، جيڪا هن ملاقات کي نواز شريف جي ناڪامي ۽ ادارن سان سندس ٽڪراءَ واري موقف کان پوئتي هٽڻ سڏي رهي آهي. سندن خيال آهي ته شهباز شريف ۽ چوڌري نثار علي جو موقف حاوي ۽ سچو ثابت ٿي رهيو آهي ته ادارن سان جهيڙو ڪري نٿو سگهجي. اهڙن تجزيه نگارن موجب، نواز شريف لاءِ ڪو رليف وٺڻ جي ڪوشش ٿي رهي آهي. نواز شريف ۽ مريم نواز ٿڪجي پيا آهن يا ڊڄي ويا آهن، تنهنڪري اهي ڪنهن ڊيل جا خواهشمند ۽ ان جي انتظار ۾ آهن. ان ڏس ۾ هفتو کن اڳ ڏنل نواز شريف جي بيان جو خاص طور حوالو ڏنو پيو وڃي، جنهن ۾ هن چيو هو ته ڊائلاگ ٿيڻ گهرجي. هو سڀني ادارن سان ڳالهائڻ لاءِ تيار آهي. ان بعد چيف جسٽس ثاقت نثار جو بيان سامهون آيو، جنهن ۾ هن پڪ ڏياري ته ملڪ ۾ ڪوبه جڊيشل مارشل لا نه پيو اچي. اڃا اهي بيان ميڊيا ۾ بحث هيٺ هئا ته آرمي چيف سان منسوب ارڙهين آئيني ترميم بابت خبرون آيون، جنهن جي هفتي کن کان پوءِ آرمي جي ميڊيا واري ونگ ترديد ڪئي. اها ترديد سامهون آئي ته هڪ ٻي خبر به ميڊيا تائين پهتي ته عسڪري ڌريون چند هفتن لاءِ چونڊون ملتوي ڪرڻ گهرن ٿيون. ائين ملڪ جي مکيه ادارن ۽ حڪمران جماعت جي اڳواڻن وٽان بيان ايندا رهيا. عام ماڻهو توڙي تجزيه نگار انهن بيان جي روشني ۾ ملڪ جي صورتحال کي ڏسي رهيا هئا.
ان ڏس ۾ اهم ڳالهه اها به ٿي آهي ته پهريون ڀيرو وزيراعظم شاهد خاقان عباسي سينيٽ چيئرمين جي چونڊ کي هارس ٽريڊنگ ذريعي ٿيل چونڊ ڪوٺيو. وزيراعظم جا لفظ اوترا ئي سخت هئا، جيترا سندس پارٽي جي قائد نواز شريف جا هئا. ان کان اڳ نواز شريف ۽ سندس پارٽي جا ڪجهه ٻيا اڳواڻ بيان ڏيندا رهيا ته ڪيئن نه اسٽيبلشمينٽ ڪاريگري ڪري حڪمران جماعت کي سينيٽ جي چيئرميني وٺڻ ۽ پنهنجي اڪثريت مڃائڻ کان پري رکيو. پر وزيراعظم وٽان اهو بيان، سو به ان لهجي ۾ پهريون ڀيرو آيو آهي. وزيراعظم جو اهو بيان ٻڌائي ٿو ته حڪمران پارٽي ئي نه پر حڪومت به سينيٽ ۾ ٿيل ’چائنا ڪٽنگ‘ جي خلاف موقف رکي ٿي ۽ سينيٽ ۾ ٿيل ”فائول پلي“ کي ٺيڪ ڪرڻ لاءِ ڪي اپاءُ وٺڻ گهري ٿي. اهڙي صورت ۾ وزيراعظم ۽ چيف جسٽس جي وچ ۾ ٿيل ملاقات ۾ نواز شريف يا حڪمران جماعت جي ڪمزوري ڳولڻ ايترو صحيح نٿو لڳي.
دراصل نواز شريف ٽڪراءَ وارو موقف سوچي سمجهي اختيار ڪيو هو. حالانڪه اوڏي مهل سندس پارٽي ۾ چڱو خاصو تعداد ان موقف جو مخالف هو! پر وقت سان گڏ مخالف موقف رکندڙن به نواز شريف جي موقف کي مڃيو. اوڏي مهل نواز شريف کي اهو اندازو هو ته اهڙي موقف بعد کيس سزا به اچي سگهي ٿي. هو سزا قبولڻ لاءِ تيار هو ۽ اڄ به آهي پر ٽڪراءُ وارو موقف ڇڏڻ لاءِ تيار نٿو لڳي. هو اين آر او نٿو چاهي. بلڪه ڪوبه ادارو اين آر او نٿو چاهي. اصل ۾ نواز شريف ۽ ان بعد وزيراعظم شاهد خاقان عباسي جو اهو موقف بيٺو آهي ته جيڪڏهن حڪومت ۽ حڪمران جماعت کي آئين ۽ قانون جي حدن ۾ رهڻ لاءِ چيو وڃي ٿو ته پوءِ ٻيا ادارا ۽ ماڻهو به قانوني ۽ آئيني حدن ۾ رهن. جيڪڏهن ائين نه ڪيو ويو ته رڳو هڪ ڌر تي آئين ۽ قانون لاڳو ڪرڻ کي ماڻهو انصاف نه مڃيندا ۽ ايندڙ وقت ۾ به انهن جي مڃتا ۽ قبوليت نه بيهندي. نواز شريف سمجهي ٿو ته احتساب عدالت کيس سزا ڏيندي پر کيس هاءِ ڪورٽ رليف ڏيندي. ماضي ۾ به هاءِ ڪورٽ احتساب عدالت جي فيصلن کي ريٽيو آهي. ان ڪري هو اين آر او ڪري پنهنجو سياسي موت نٿو چاهي. جيستائين رليف جو تعلق آهي ته اهو کيس هاءِ ڪورٽ يا اپيل ڪورٽ مان به ملڻو آهي. هو اڄوڪي صورتحال ۾ رليف ڇو گهرندو؟ نواز شريف ۽ وزيراعظم شاهد خاقان عباسي اڄ به ان ڳالهه تي بيٺا آهن ته توهان به ته قانون تي عمل ڪريو. نواز شريف اهڙي ڳالهه ان ملاقات کان چند ڪلاڪ پوءِ صحافين سان احتساب عدالت ٻاهران ڳالهائيندي پڻ چئي آهي.

http://kawish.asia/Articles1/Sohail%20Sangi/2018/2018/29%20Mar%202018.htm

Labels: ,

Friday, June 19, 2015

چيف جسٽس جا يادگار فيصلا ۽ عدليه جي فعاليت

چيف جسٽس جا يادگار فيصلا ۽ عدليه جي فعاليت

سهيل سانگي

11 ڊسمبر 2013ع
ججن لاءِ چيو ويندو آهي ته جج فيصلن ۾ ڳالهائيندا آهن، پر جڏهن ججن ۽ انهن جي فيصلن بابت ماڻهو ڳالهائڻ لڳندا آهن ته بنهه نئين صورتحال پيدا ٿي ويندي آهي، پاڪستان  گذريل پنجن سالن کان اهڙي ئي صورتحال مان گذريو آهي. پاڪستان جي عدليه ان جي وجود کان اسٽيبلشمينٽ جي زيرِ اثر رهي آهي. مولوي تميز الدين ڪيس ۾ جسٽس منير نظريهء ضرورت جو بنياد وجهي ايندڙ وقتن ۾ مارشل لا جو دروازو کولي ڇڏيو. پنجاهه واري ڏهاڪي ۾ شروع ڪيل اهو سلسلو ويهين صديءَ جي پڄاڻيءَ تائين جاري رهيو. ايتري قدر جو جنرل مشرف جي حڪومت کي به عدليه قانوني طور جائز سڏيو. نه صرف ايترو، بلڪه جنرل مشرف کي ظفر علي شاهه ڪيس ۾ اهو به اختيار ڏنو ته هو ضرورت مطابق آئين ۾ به ترميمون ڪري سگهي ٿو. ائين آمريتن ۽ غير جمهوري اپائن ۾ عدليه اسٽيبلشمينٽ سان ڀاڱي ڀائيوار رهي. تڏهوڪي چيف جسٽس سعيد الزمان صديقيءَ جي سربراهي ۾ سپريم ڪورٽ جي بئنچ، جنهن جنرل مشرف جي مارشل لا کي جائز قرار ڏنو، جسٽس افتخار محمد چوڌري ان بئنچ جو ميمبر هو. اها به حقيقت آهي ته مشرف جي عبوري حڪم نامي تحت جڏهن ٻين ڪيترن ئي ججن قسم نه کنيو هو ته جسٽس افتخار محمد چوڌري انهن چند ججن مان هو، جنهن 73ع واري آئين کي پاسيرو رکي آندل حڪم نامي تحت قسم کنيو. اڳتي هلي کيس چيف جسٽس بڻايو ويو.
مارچ 2007ع ۾ عدليه ۽ آمر مشرف جي وچ ۾ ٽڪراءُ ٿيو،  نتيجي ۾ مشرف غير آئيني قدم قدم کڻندي پراڻن سمورن ججن کي هٽائي ڇڏيو. اها ڳالهه پوري طرح سان اڃا تائين سامهون نه اچي سگهي آهي ته آخر جسٽس افتخار محمد چوڌري جنرل مشرف جي خلاف لوهي ديوار بڻجي ڇو بيٺو؟ ان جو اصل ڪارڻ ڇا هو؟ ڇاڪاڻ جو تڏهن ويهارو کن سال جج رهندڙ جسٽس افتخار محمد چوڌري جي پروفائيل ۾ ڪوبه اهڙو انوکو يا ايترو جرئتمنديءَ وارو ڪيس موجود نه هو. مٿان وري پي سي او تحت قسم کڻڻ ۽ نواز شريف جي چونڊيل حڪومت کي ڊاهي مارشل لا لڳائڻ واري قدم کي جائز قرار ڏيڻ وارا عمل سندس کاتي ۾ هئا. جسٽس افتخار محمد چوڌري جو اهو ڪمال هو جو هن سڄي عدليه کي پاڻ سان جوڙي رکيو. ججن کي پاڻ سان ڳنڍي رکڻ واري ڳالهه کيس اهو فائدو ڏنو، جو معطليءَ بعد وڪيلن ۽ عام ماڻهن به سندس بحاليءَ لاءِ ساٿ ڏنو. ججن جي بحاليءَ بعد پاڪستان ۾ عدليه جو يادگار دور شروع ٿيو. انهيءَ دور ۾ ئي ججن جي مقرري عدليه جي ذريعي ڪرڻ ۽ ڪجهه عدالتي سڌارن وارا معاملا به اڪلايا ويا. عام تاثر اهو آهي ته جسٽس افتخار محمد چوڌري ننڍا ننڍا مسئلا جيڪي عام طور تي نظر انداز ٿيندا رهيا يا ڪنهن جي نظر نه پئي وئي، تن کي به عدالتي فعاليت جو حصو بڻايو. جيتوڻيڪ اهڙا واقعا ڪي بنهه گهڻا ناهن، پر پوءِ به هيٺين سطح تي عدالتي داٻي طور اهي واقعا موجود ضرور آهن. انهن واقعن ۾ واسطيدار عملدارن کي ڇنڊ پٽڻ، سندن خلاف ڪارروائيءَ جي تنبيهه وغيره شامل هو. اها ٻي ڳالهه آهي ته اهڙي ڪنهن به واقعي ۾ شايد ئي ڪنهن اهلڪار خلاف ڪو ڪيس داخل ٿيو هجي، يا ٻي ڪا اهڙي ڪارروائي ٿي هجي. بهرحال عدالت جي اهڙي حڪمن سرڪاري ڪامورن ۾ ڊپ ضرور پيدا ڪيو ۽ کين ڊپ رهندو هو ته اخبار جي ڪنهن خبر تي چيف صاحب پاڻ مرادو نوٽيس نه وٺي يا وري عدالت ڪنهن جي درخواست تي ڪارروائي نه شروع ڪري ڇڏي.
چيف جسٽس صاحب جيڪڏهن صرف هيٺين سطح تي عام ماڻهن سان ٿيندڙ نا انصافين ۽ ظلمن بابت نوٽيس وٺندي ڪارروائي ڪندو رهي ها ته شايد سندس ايڏو نالو نه ٿئ ي ها، جيترو سياسي نوعيت جا ڪيس کڻڻ سان ٿيو. ڪن ماڻهن جو خيال آهي ته جسٽس افتخار محمد چوڌري جي اندر هڪ سياسي ماڻهو ويٺل آهي، هن تڪراري بڻيل ڪيترائي ڪيس هٿ ۾ کنيا، جنهن جو سڌو سنئون سياسي اثر پئي پيو. اين آر او ڪيس، سوئيس حڪام کي خط لکڻ وارو ڪيس، جنرل مشرف جو 3 نومبر تي هنگامي حالتون لاڳو ڪرڻ وارو قدم، نيشنل انشورنس ڪارپوريش ڪيس، جج ڪرپشن ڪيس، اسٽيل مل جي خانگائڻ وارو ڪيس، حسين حقاني وارو ميمو گيٽ ڪيس، ايبٽ آباد ڪيس وغيره مکيه آهن. انهن سڀني ڪيسن ۾ سياستدان ۽ سياسي معاملا ڳنڍيل هئا. ان کي اتفاق چئجي يا ٻيو ڪجهه، جو انهن سمورن ڪيسن جو رخ پيپلز پارٽي جي حڪومت يا ان جي اڳواڻن خلاف پئي ويو. ڪيترن موقعن تي پيپلز پارٽيءَ جي حلقن مان اها ڳالهه به آئي ته عدليه نواز شريف کي وڌيڪ ڇوٽ ڏيئي رهي آهي ۽ پيپلز پارٽيءَ کي سوڙهو ڪري رهي آهي. حڪومت تي ”چيڪ“ رکڻ وارو ڪم، جيڪو  پارلياماني ۽  جمهوري نظام ۾ اپوزيشن ڪندي آهي، سو ڪيترن ئي موقعن تي عدليه کي ادا ڪرڻو پيو. نواز شريف جي اڳواڻيءَ ۾ اپوزيشن، جنهن تي ڪجهه عرصي تائين ”فرينڊلي اپوزيشن“ جا به الزام لڳا، سا يا ته نٻل هئي يا وري 2010ع تائين سرگرميون نه ڪرڻ واري ٺاهه سبب گهڻو فعال نه هئي. ان وقت عدليه حڪومت تي ”چيڪ“ رکيو. ڪي اهڙا موقعا به آيا، جو ميڊيا ۾ اهي افواهه هلي ويا ته اجهو صدر آصف زرداري ويو، پيپلز پارٽيءَ جي حڪومت وئي. جسٽس افتخار محمد چوڌري وزير اعظم گيلاني کي، سوئيس اختيارين کي آصف زرداريءَ جي اثاثن بابت خط نه لکڻ تان لاٿو، ٻئي وزير اعظم راجا پرويز اشرف کي لاهڻ جهڙو ڪيو، تان جو هو خط لکڻ لاءِ راضي ٿي ويو. اهو عدالت جو ڪارنامو به آهي ته وري ساڳئي وقت تي ٻئي اداري جون حدون اورنگهڻ پڻ سڏيو پيو وڃي.
ڪيسن جي اڪلاءُ ۽ عدالتي ڪارروائيءَ جي اڀياس مان پتو پوي ٿو ته عدليه ٻن قسمن جا ڪيس اُڪلايا ۽ فيصلا ڏنا. هڪڙا اهي، جيڪي ڪرپشن سان واڳيل هئا، جن ۾ سوئس اختيارين کي خط لکڻ، حج ڪرپشن ڪيس، نيشنل انشورنس ڪارپوريشن ڪيس وغيره اچي وڃن ٿا. ٻيا ڪيس سياسي يا انتظامي نوعيت جا هئا، جيئن اين آر او ڪيس، اصغر خان ڪيس، ميمو گيٽ ڪيس وغيره. ڪيسن جو ٽيون قسم اهڙو آهي، جيڪي چيف صاحب کنيا ته سهي پر اهي حل نه ٿي سگهيا. اهي ڪيس انساني حقن جي ڀڇڪڙين بابت هئا. ان ڪئٽيگري ۾ بلوچستان جي گم ٿيل ماڻهن وارو ڪيس، منو ڀيل ڪيس ۽ ٻيا اهڙا واقعا اچي وڃن ٿا. انهن ٻنهي معاملن ۾ ڪا گهڻي پيش رفت نه ٿي سگهي، بلڪه گم ٿيل ماڻهن وارو ڪيس بعد ۾ ڪجهه اهڙي نموني سان کليو، جيڪو طالبان جي حق ۾ پئي ويو. ڄڻ گم ٿيل ماڻهن وارو معاملو هو ئي طالبان جو. ائين بلوچستان جي گم ٿيل ماڻهن وارو معاملو، جيڪو مشرف دور کان هلندو اچي، سو دٻجي ويو. ساڳي صورتحال ڪراچيءَ ۾ بدامنيءَ واري ڪيس جي رهي. عدالت جيڪي هدايتون جاري ڪندي رهي ۽ حڪومت يا ڪجهه رياستي  ادارن طرفان عدالت ۾ جيڪي رپورٽون پيش ڪيون ويون، اهي سڀ ڳالهيون اوُڻيهه ويهه مختلف دورن ۾ ٻيون حڪومتون به ڪنديون رهيون آهن. ان ڏس ۾ به ڪا ڪاميابي سامهون نه اچي سگهي. ساڳي طرح ڪجهه اهم معاملا، جيڪي چيف جسٽس افتخار محمد چوڌريءَ جي دور ۾ نه اُڪلايا ويا، تن ۾ ذوالفقار علي ڀٽو کي ڦاسيءَ جي سزا ڏيڻ خلاف صدارتي ريفرنس، اصغر خان ڪيس ۾ فيصلو ڏيڻ باوجود ان تي عمل نه ڪرائڻ، زرعي سڌارن بابت وفاقي شرعي عدالت جي فيصلي خلاف عابد حسين منٽو ۽ ٻين جي اپيل شامل آهي. انهيءَ لسٽ ۾ بلوچستان جي گم ٿيل ماڻهن جو ڪيس ۽ ڪراچي بدامني ڪيس به شامل ڪري سگهجي ٿو. چيف جسٽس افتخار محمد چوڌري ميڊيا جي رپورٽن کي به گهڻي اهميت ڏني، سندس ريمارڪس ۽ فيصلن ۾ ان جو عڪس ملي ٿو.
سندس دور جو هڪ وڌيڪ ڪارنامو اسيمبليءَ مان ڪرايل قانون سازي آهي، جيڪا مختلف حڪومتون ضرورت جي باوجود نه ڪري سگهيون هيون. انهيءَ لسٽ ۾ شاهدن جي تحفظ بابت قانون، هٿيارن رکڻ بابت قانون ۽ کدڙن فقيرن کي قومي سڃاڻپ ڪارڊ جاري ڪرڻ ۽ ووٽر طور داخلا ۽ ٻيا قانون شامل آهن. ساڳي طرح ٻِٽي شهريت رکندڙن کي اسيمبليءَ جي رڪنيت لاءِ نا اهل قرار ڏيڻ بابت قانون به عدليه جي هدايتن تي جوڙيو ويو هو. جسٽس افتخار محمد چوڌري جتي پارليامينٽ کان ڪجهه قانون سازي ڪرائي ۽ حڪومت کان انتظامي معاملا اُڪلايا، اتي اليڪشن ڪميشن جي به نگراني ڪندو رهيو. 2008ع وارين چونڊن لاءِ اميدوارن طرفان داخلا ڪيل تعيلمي ڊگرين جي بنياد تي 2013ع ۾ کين نا اهل قرار ڏيڻ ۽ مئي 2013ع وارين چونڊن جا معاملا اڪلائڻ ۾ پڻ سندس مدد حاصل رهي. ايتري قدر جو مڪاني ادارن ۾ چونڊون ڪرائڻ لاءِ به چيف جسٽس جو زور هو ته اهي 7 ڊسمبر تائين ئي ٿين. قانون سازي، جيڪو پارليامينٽ جو ڪم آهي، انتظام ڪاري، جيڪا حڪومت کي ڪرڻي آهي ۽ چونڊون ۽ ان سان واڳيل معاملا  جيڪي اليڪشن ڪميشن کي ڪرڻا آهن، تن ۾ عدليه پنهنجي حيثيت مڃائيندي رهي. ائين اقتدار جي ٽمورتي، جيڪا اڳ وزير اعظم، صدر ۽ عسڪري ڌرين جي سربراهه تي ٻڌل هوندي هئي، تنهن ۾ عدليه پنهنجي جاءِ ٺاهي. چيف جسٽس افتخار محمد چوڌري پنهنجي دور ۾ اهي سڀ يادگار ڪم ڪيا. ڏسڻو اهو آهي ته سندس جاءِ تي ايندڙ نئون چيف جسٽس ان Legacy کي برقرار رکي ٿو؟ عدليه جي فعاليت ساڳي رفتار ۽ رخ سان جاري رهي ٿي يا ان ۾ ڪو ڦيرو اچي ٿو؟ ۽ خود اهو ته، ٽمورتي ۾ جنهن نئين ٿنڀ Pillar جو اضافو ٿيو آهي، ان کي برقرار رکي ٿو يا عدليه ان حوالي سان واپس پنهنجي جاءِ تي وڃي ٿي؟

Labels: , , , ,

صوبن ۽ اليڪشن ڪميشن جي راضپي ڪانسواءِ ٿيندڙ مڪاني ڇونڊون 30 آڪٽوبر 2013ع

صوبن ۽ اليڪشن ڪميشن جي راضپي ڪانسواءِ ٿيندڙ مڪاني ڇونڊون
LB polls

سهيل سانگي

اربع 30 آڪٽوبر 2013ع
سپريم ڪورٽ جي حڪم بعد ٽن صوبن ۾ مڪاني ادارن جي چونڊن جون تياريون ته شروع ٿي ويون آهن پر بيلٽ پيپرن ۽ ووٽر لسٽن جي ڇپائيءَ سان لاڳاپيل ڪجهه فني معاملن سبب رولڙو پئجي رهيو آهي. عدالت چئني صوبائي حڪومتن کي مڪاني چونڊون ڪرائڻ جو پابند ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي، ته ٽن صوبن پنجاب، سنڌ ۽ بلوچستان ته چونڊن جي تاريخ ڏني پئي پر خيبر پختونخوا چونڊن جي تاريخ ڏيڻ کان لنوائي ويو. اُتي تحريڪِ انصاف جي حڪومت آهي، جنهن جو سربراهه عمران خان، هن کان اڳ مڪاني چونڊن کي اوليت ڏيندو رهيو آهي پر جنهن صوبي ۾ سندس پارٽيءَ جي حڪومت آهي، اُتي اڃا مڪاني قانون به ٺهي نه سگهيو آهي.
ٽن صوبائي حڪومتن عدالت جو ڊيڄاريندڙ رُخ ڏسي تاريخون ته ڏئي ڇڏيون پر دراصل اهي حڪومتون انهن چونڊن لاءِ راضي نه هيون. هنن سپريم ڪورٽ ۾ هن ڪيس جي لڳاتار تاريخن تي مهلت وٺڻ جون درخواستون ۽ دليل ڏنا پر سندن هڪ به نه ٻڌي وئي. خيال آهي ته، چيف جسٽس صاحب پنهنجي عهدي جي مدت پوري ٿيڻ کان اڳ مڪاني ادارن جي چونڊيل عيوضين کي قسم کڻندي ڏسڻ گُهري ٿو. جيئن ته ارڙهين آئيني ترميم کانپوءِ مڪاني ادارن جون چونڊون اليڪشن ڪميشن جي نگرانيءَ ۾ ٿيڻون آهن. ان ڪري هن ڪيس جي ٻڌڻيءَ دوران اليڪشن ڪميشن پنهنجي خاص وڪيل جي ذريعي اها درخواست ڏني ته، ايتري مختصر مدت ۾ چونڊن جا انتظام نٿا ڪرائي سگهجن. ان کان علاوه چونڊن جي قاعدن ۽ تڪ بندين ۽ نگرانيءَ جي حوالي سان به ڪجهه تحفظات جو اظهار ڪيو ويو آهي. مطلب ته سپريم ڪورٽ جي هدايتن تي اهي چونڊون ٿي رهيون آهن، جنهن لاءِ نه صوبائي حڪومتون راضي آهن ۽ نه وري اليڪشن ڪميشن تيار آهي، جنهن کي انهن چونڊن جي نگراني ڪرڻي آهي.
صوبن طرفان تاريخ ڏيڻ ۽ عدالتي فيصلي تي عمل ڪرڻ لاءِ راضپو ڏيکاريندي، انهن چونڊن لاءِ تڪ بنديون ڪرڻ بعد اليڪشن ڪميشن ويچاري بڻيل آهي. ان وٽ ٻيو ڪوبه رستو ناهي، ته اها چونڊن جي حامي ڀري ۽ انتظامن کي لڳي وڃي. اليڪشن ڪميشن جيڪا مئي وارين عام چونڊن جي شفافيت بابت لڳل رَنگ اڃا نه ڌوئي سگهي هئي، ته وري مڪاني ادارن واريون چونڊون ڄڻ ته ان جي ڳچيءَ ۾ پئجي ويون آهن. چونڊن ۾ جيڪي به ٿيندو، ان جي سنئين سڌي ذميواري اليڪشن ڪميشن تي ايندي. هڪ اداري طور ان جو نالو متان نيڪ نامي جي لسٽ مان خارج ٿي وڃي، اهو ڊپ اليڪشن ڪميشن جي سپريم ڪورٽ کي ڏنل درخواست ۽ ان بعد هن اداري جي مختلف عملدارن جي ڳالهه ٻولهه مان به ظاهر آهي. هن وقت قائم مقام چيف اليڪشن ڪمشنر ڪم هلائي رهيو آهي. هي ڪا ڇوٽي چونڊ ناهي ۽ نه وري ڪا ايمرجنسيءَ واري صورتحال آهي پر پوءِ به ايڏي وڏي چونڊ اليڪشن ڪميشن جي نگرانيءَ ۾ ٿي رهي آهي، جيڪا اصولي طور توڙي سياسي معنائن ۾ نامڪمل آهي. ٿيڻ ته ائين گهربو هو ته، پهرين اليڪشن ڪميشن جو سربراهه مقرر ڪيو وڃي ها، چيف اليڪشن ڪمشنر جي مقرري جيئن ته حڪمران ۽ مخالف ڌرين جي گڏيل راءِ سان ٿيڻي آهي، جنهن بابت اڃا پروسيس شروع به نه ڪيو ويو آهي. ڪي ڌريون هن مرحلي تي انهيءَ عهدي کي ڇيڙڻ ئي نٿيون گهرن. ان ڪري خود عدليه به هن اهم عهدي جو نوٽيس وٺڻ بنا سڌو مڪاني چونڊون ڪرائڻ جو حڪم ڏيئي ڇڏيو آهي. هوڏانهن چونڊن جا ٻه اهم عمل ووٽر لسٽن ۽ بيلٽ پيپرن جي ڇپائي، توڙي تڪ بندين وارا معاملا پڻ رولڙي جو شڪار ٿي ويا آهن. بيلٽ پيپر سرڪاري اداري پرنٽنگ ڪارپوريشن مان شايع ٿيڻا آهن. هن اداري جي ايتري صلاحيت ئي ناهي، ته هو 15 ڪروڙ جي لڳ ڀڳ بيلٽ پيپر ايتري مختصر مدت ۾ شايع ڪري سگهي. ان کي ڪاغذ ۽ مس جي خريداريءَ لاءِ ٽينڊر گهرائڻا پوندا، جنهن لاءِ به هڪ خاص مدو گهربل آهي. ان بعد خود هن اداري جي مشينن جي به اها صلاحيت ناهي. اهو ئي سبب آهي جو اليڪشن ڪميشن صوبائي حڪومتن کي درخواست ڪئي، ته اهي بيلٽ پيپر ڇپرائين. ان ڏس ۾ هن وقت تائين سنڌ حڪومت اهو ڪم ڪرڻ کان لاچاري ڏيکاري آهي. ساڳئي طرح وڏي پيماني تي ووٽ وجهڻ مهل استعمال ٿيندڙ خاص قسم جي مس جو مختصر مدت ۾ بندوبست ڪرڻ ۾ به مشڪلاتون آهن.
تڪ بندين وارو معاملو سنڌ ۾ خاص طور تي گهڻو تڪراري بڻيل آهي. هتي اوچتو يونين ڪائونسلن جي تعداد ۽ سيٽن ۾ 30 سيڪڙو اضافو ڪيو ويو آهي. ان اضافي جي حڪومت وٽ ڪا به جسٽي /فڪيشن ڪونهي. انتظاميه جي ذريعن جو چوڻ آهي ته، بنا ڪنهن سروي ۽ رٿابنديءَ جي تڪن جي نئين سر جوڙجڪ ۽ يونين ڪائونسلن جي نئين سر جوڙجڪ ڪئي وئي آهي. ان صورتحال ۾ لازمي طور تي سياسي مقصد ئي اڳيان رهيا هوندا. ماڻهن جي سهولت، انهن جا حق ۽ نمائندگيءَ واري معاملي کي پاسيرو رکي فيصلا ڪيا ويا آهن. ٿرپارڪر، حيدرآباد، بدين ۽ ٺٽي ضلعن ۾ ڪيئي يونين ڪائونسلون گذريل ڏهن سالن ۾ ٽي دفعا ورهايون ويون آهن.
ڳالهه رڳو هتي ختم ڪونه ٿي ٿئي، متحده قومي موومينٽ دُبئي ۾ پيپلز پارٽيءَ سان ٿيل ناڪام/ڪامياب ڳالهين کانپوءِ سپريم ڪورٽ ۾ مڪاني ادارن جي 2013ع واري قانون کي چئلينج ڪيو آهي. بظاهر ايم ڪيو ايم جو اهو موقف آهي ته اها مڪاني ادارن جي چونڊن کي ملتوي نٿي ڪرائڻ گهري. پر عملي شڪل اها آهي ته، جڏهن ان نظام ۽ قانون کي ئي نٿو مڃيو وڃي ۽ چئلينج ڪيو پيو وڃي، ته ان جو مطلب چونڊن جي مخالفت ئي آهي. اهو دليل ان ڪري به پڪو ٿي ٿو وڃي، جو اهو قانون 5-6 مهينا اڳ پاس ٿيو هو. پر ان کي چئلينج عين چونڊن جي موقعي تي ڪيو ويو آهي. ممڪن آهي ته، هفتي کن اندر ايم ڪيو ايم هن قانون تي عمل روڪڻ جي درخواست، جنهن کي قانوني ٻوليءَ ۾ اسٽي آرڊر چيو ويندو آهي، وٺي. ان صورت ۾ عدالت هن درخواست تي جلد ڪو مڪمل فيصلو کڻي نه ڏئي، پر تڏهن به اسٽي آرڊر جي صورت ۾ چونڊون ملتوي ٿي وينديون.
لڳي ٿو ته مئي ۾ ٿيل عام چونڊن جيان مڪاني چونڊون به غير يقيني حالتن جي پاڇي ۾ ٿينديون. جهڙي نموني سان چونڊون ڪرائڻ جي معاملي تي بحران ڪر کڻي رهيو آهي. غير منصفاڻي طريقي سان تڪ بنديون ڪيون پيون وڃن، تنهن مان لڳي ٿو ته، چونڊون جيڪڏهن ٿيون، تڏهن به ان ۾ ماڻهن جي ڀرپور شرڪت ٿيندي نظر ڪونه ٿي اچي. ڀرپور شرڪت ان ڪري به گهٽجي ويندي، جو چونڊ مهم لاءِ عملي طرح سان اميدوارن کي هفتو مس ملندو. ان صورت ۾ ماڻهن کي پنهنجي مرضيءَ جا نمائندا چونڊڻ جو موقعو نه ملندو. جيڪڏهن واقعي اهڙي صورتحال بيهي ٿي، ته آخر ايڏي تڪڙ ڇو ڪئي پئي وڃي؟ ڇا چونڊون ڪرائڻ ڪا رسمي ڪارروائي آهي، جنهن کي ”چونڊون براءِ چونڊون“ چئي يا ان چونڊن جي نتيجي ۾ ڪجهه حاصل ڪرڻو آهي. ماڻهن کي ڪجهه ڏيڻو آهي؟ ائين چونڊون ڪرائڻ رسم پوري ڪرڻ جي برابر آهي، ان ڪري اهي تڪڙ ۾ ۽ رسم پوري ڪرائڻ لاءِ زوري ٿيندڙ چونڊن جي کاتي ۾ اچي وينديون، جنهن لاءِ نه ماڻهو، نه صوبائي حڪومتون ۽ نه ئي اليڪشن ڪميشن راضي آهن.

Labels: , , , , ,

Thursday, April 17, 2014


Labels: , , ,